Άρθρο της τ. Υφυπουργού Υποδομών και Μεταφορών, Βουλευτού ΝΔ Αχαΐας, Χριστίνας Αλεξοπούλου στην εφημερίδα POLITICAL
«Η Ελληνική Περιφέρεια είναι ο καθρέφτης της χώρας»
Η στήριξη της ελληνικής Περιφέρειας δεν αποτελεί μόνο εθνική υποχρέωση, αλλά στρατηγική επιλογή για το μέλλον. Η Ελλάδα δεν μπορεί να πορευτεί με μια υπερσυγκεντρωμένη πρωτεύουσα και την υπόλοιπη χώρα να υπολείπεται. Η ταυτότητα, η ιστορία, η ανθεκτικότητα και η παραγωγική βάση απλώνονται σε κάθε γωνιά της Περιφέρειας, στα ορεινά χωριά, στις ακριτικές κοινότητες, στους μικρούς νησιωτικούς δήμους.
Το κρίσιμο ερώτημα παραμένει: πώς θα μείνουν οι νέοι και οι οικογένειες στον τόπο τους; Πώς θα επιλέξουν να ζήσουν και να δημιουργήσουν στη γη τους και όχι να φύγουν για τα μεγάλα αστικά κέντρα ή το εξωτερικό; Η απάντηση δεν μπορεί να έρθει μέσα από ευχές ή γενικόλογες διακηρύξεις. Απαιτεί πράξεις, σχεδιασμό και ουσιαστικές πολιτικές.
Η Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει ήδη αποδείξει έμπρακτα τη βούλησή της να στηρίξει την Περιφέρεια, με στοχευμένες παρεμβάσεις από το 2019 μέχρι σήμερα. Η πρόκληση όμως που έχουμε μπροστά μας είναι ακόμη μεγαλύτερη: να μετατρέψουμε την περιφερειακή πολιτική σε καθημερινό βίωμα του πολίτη και αυτό σημαίνει να επιταχύνουμε, να εμβαθύνουμε και να συνδέσουμε την κοινωνία με το κράτος, με τρόπο πραγματικό και χειροπιαστό.
Η καθολική εφαρμογή σχολικών γευμάτων σε δημοτικά και γυμνάσια ορεινών και αγροτικών περιοχών λειτουργεί ως βασικό μέτρο ανακούφισης, με κοινωνικό, παιδαγωγικό και δημογραφικό χαρακτήρα. Εξασφαλίζει στους μαθητές τη διατροφική τους επάρκεια, στηρίζει οικονομικά τις οικογένειες τους και ενδυναμώνει τις τοπικές κοινωνίες. Στην Αχαΐα, η έναρξη στους Δήμους Ερυμάνθου, Καλαβρύτων και Δυτικής Αχαΐας αποτελεί ρεαλιστική και ώριμη πρόταση.
Η πρόσβαση σε υπηρεσίες του Δημοσίου παραμένει άνιση, παρά τα σαφή βήματα που έχουν γίνει. Κάτοικοι χωριών και απομονωμένων οικισμών εξακολουθούν να διανύουν δεκάδες χιλιόμετρα για απλές διαδικασίες. Η ενίσχυση των ψηφιακών υπηρεσιών, η δημιουργία κινητών μονάδων εξυπηρέτησης και η ενδυναμωμένη λειτουργία αποκεντρωμένων δομών – ιδίως για υγεία και διοίκηση – συνιστούν εφαρμόσιμες λύσεις. Ακόμη, νέα ειδικά κίνητρα για την παραμονή γιατρών, εκπαιδευτικών και δημοσίων υπαλλήλων στην Περιφέρεια, με επιπρόσθετες αποδοχές, στέγαση, επιμόρφωση και εργασιακή υποστήριξη, μπορούν να συζητηθούν άμεσα.
Παράλληλα, η ενίσχυση των υποδομών αποτελεί θεμελιώδη πυλώνα ανάπτυξης, καθώς η πραγματική αλλαγή έρχεται μέσα από στοχευμένες παρεμβάσεις που απαντούν στις τοπικές ανάγκες. Κρίσιμη είναι η αναβάθμιση της αγροτικής οδοποιίας, ώστε αγρότες και παραγωγοί να έχουν ασφαλή πρόσβαση στις εκτάσεις τους και στις αγορές. Η περαιτέρω σύνδεση, δε, αγροτικών και ημιορεινών περιοχών με το εθνικό και επαρχιακό δίκτυο συμβάλλει άμεσα στην αύξηση της παραγωγικότητας και στη μείωση του κόστους μεταφοράς.
Επιπροσθέτως, η τοπική παραγωγή, ειδικά στον πρωτογενή τομέα και στην κτηνοτροφία, απαιτεί επιπλέον στήριξη με κίνητρα για τη μεταποίηση και τον εξαγωγικό προσανατολισμό. Για παράδειγμα, η ενίσχυση μικρών μονάδων κοντά στον τόπο παραγωγής δημιουργεί θέσεις εργασίας και συγκρατεί τον πληθυσμό, ενώ με εργαλεία όπως τα τοπικά επενδυτικά σχήματα (clusters), η διευκόλυνση πρόσβασης στη χρηματοδότηση και στις φορολογικές απαλλαγές, μπορεί να αποκτήσει νέα δυναμική η περιφερειακή επιχειρηματικότητα.
Εξάλλου, τη στιγμή που μεγάλο μέρος των αποφάσεων λαμβάνεται ακόμη στο κέντρο, οι τοπικές κοινωνίες -και οι εκπρόσωποί τους- είναι επιφορτισμένες να μετατρέπουν τη σιωπηλή πραγματικότητα της περιφέρειας σε λόγο πολιτικής, τεκμηριωμένο και επίμονο, αφού γνωρίζουν από πρώτο χέρι τις δυσκολίες στα σχολεία των ορεινών χωριών, στις αγροτικές διαδρομές, στα Κέντρα Υγείας και στη Διοίκηση. Είναι αναγκαίο να μεταφέρουν με επιμονή αυτή την πραγματικότητα, όχι ως αίτημα αλλά ως τεκμηριωμένη ανάγκη, καθώς η πολιτική διαμορφώνεται -και- στους δρόμους των κοινοτήτων, στον διάλογο με τους πολίτες, στην παρουσία εκεί όπου το κράτος αργεί ακόμη να φτάσει. Από εκεί ξεκινούν οι αλλαγές που έχουν διάρκεια.
Συμπερασματικά, το να μιλά κανείς για την Περιφέρεια δεν είναι ούτε ρομαντισμός ούτε επικοινωνιακή επιλογή. Είναι συνείδηση ευθύνης, που πηγάζει από τη βιωμένη εμπειρία και την καθημερινή επαφή με τις πραγματικές αγωνίες των ανθρώπων. Όταν κάποιος γνωρίζει από κοντά τις προκλήσεις και τις δυνατότητες κάθε περιοχής, οφείλει να μετατρέπει αυτή τη γνώση σε πολιτική πράξη. Να διατυπώνει συγκεκριμένες προτάσεις, να ανοίγει δρόμους, να επιμένει ακόμη κι όταν η απόσταση από τα κέντρα αποφάσεων μοιάζει μεγάλη. Η Περιφέρεια δεν χρειάζεται απλώς υποστήριξη. Χρειάζεται ανθρώπους που να πιστεύουν σε εκείνη. Γιατί μόνο έτσι μπορεί να γίνει η μεγάλη εθνική υπέρβαση.
Η Ελλάδα του μέλλοντος οικοδομείται με όλες τις περιοχές παρούσες. Η ανάπτυξη αποκτά ουσία μόνο όταν είναι ισόρροπη, συμπεριληπτική και δίκαιη. Η Περιφέρεια αξίζει και μπορεί να πρωταγωνιστήσει.