Την Παρασκευή 15/01, κατέθεσα ερώτηση προς την Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων κα. Νίκη Κεραμέως , με θέμα την ένταξη εκπαιδευτικού προγράμματος διαπαιδαγώγησης – συμπεριφοράς απέναντι στα ζώα συντροφιάς στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση.

Την Τετάρτη 13/01 είχα συνάντηση με την καθ ύλην αρμόδια Υφυπουργό για θέματα Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και Ειδικής Αγωγής κα. Ζέττα Μακρή στην οποία και κατέθεσα τα ιδιαιτέρως ανησυχητικά στατιστικά στοιχεία για την εγκατάλειψη και κακοποίηση των ζώων συντροφιάς στη χώρα. Της ανέπτυξα την ιδέα μου για την δημιουργία του προγράμματος, το οποίο πιστεύω πως μπορεί να αποτελέσει μοχλό ριζικής αλλαγής νοοτροπίας όσον αφορά στο συγκεκριμένο θέμα.

Το πλήρες κείμενο της ερώτησης

Το πρόβλημα των εγκαταλελειμμένων ζώων συντροφιάς, εξαιτίας ανεύθυνης και επιπόλαιας νοοτροπίας, έχει πάρει δραματικές και ιδιαίτερα ανησυχητικές διαστάσεις στη χώρα μας.

Ενδεικτικά, τα αδέσποτα σκυλιά και γάτες που φιλοξενούνται στις ήδη κορεσμένες δομές φιλοξενίας στην επικράτεια, ξεπερνούν σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του ΥΠΑΑΤ τις 110.000, ενώ κοινό μυστικό αποτελεί πως αυτό ο αριθμός είναι στην πραγματικότητα υπερπολλαπλάσιος.

Παράλληλα και σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛ.ΑΣ (Σεπ 2020), 25 άτομα συλλαμβάνονταν κατά μέσο όρο, κάθε μήνα κατά το 2020, για κακοποίηση ζώου. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα οι δράστες είναι ανήλικοι.

Γίνεται αντιληπτό πως είναι ένα ζήτημα που χρίζει άμεσης παρέμβαση από κάθε αρμόδιο μέρος.

Πέρα από τα αποκαλυπτικά και συνάμα αποκαρδιωτικά νούμερα, είναι ευρέως αποδεκτή από την επιστημονική κοινότητα, η συσχέτιση της κακοποίησης ζώων με την ενδοοικογενειακή βία, την παιδική κακοποίηση, αλλά και με διάφορες ψυχικές ασθένειες. Ένας άνθρωπος που γνωρίζει πως η συμπεριφορά του και οι πράξεις του προκαλούν σωματικό ή ψυχικό πόνο και παρόλα αυτά εξακολουθεί να τις πράττει, είναι ένας επικίνδυνος άνθρωπος.

Οι προβλέψεις της υπάρχουσας νομοθεσίας (Ν. 4039/2012 με τις αναθεωρήσεις του και τις ερμηνευτικές εγκυκλίους) καθώς και η αναβάθμιση της κακοποίησης των ζώων σε κακούργημα με τον νόμο 4745/2020, είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, δεν είναι όμως αρκετά από μόνα τους για να επιλύσουν το σύνθετο αυτό ζήτημα.

Η στειρώσεις, παρότι σημαντικό βοήθημα, δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα αλλά τις συνέπειές του, ενώ το αποτρεπτικό μέτρο της ηλεκτρονικής σήμανσης κάθε δεσποζόμενου ζώου και η οργάνωση σε βάση δεδομένων αποδεικνύονται πρακτικώς αδύνατα και βέβαια δεν καλύπτουν τις ανεξέλεγκτες γεννήσεις των υπαρχόντων αδέσποτων ζώων.

Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι το πρόβλημα δεν είναι τα αδέσποτα. Είμαστε εμείς. Η λύση βρίσκεται στην δική μας αλλαγή συμπεριφοράς και νοοτροπίας. Στην μόρφωση. Στα παιδιά μας. Στην διαμόρφωση των νέων μυαλών και ψυχών μέσα στα σχολεία μας.
Η συστηματική καλλιέργεια της ενσυναίσθησης προς τα ζώα, της συναισθηματικής ταύτισης, δηλαδή, με ένα άλλο πλάσμα, θα μπορούσε να αποτελέσει μοχλό ριζικής αλλαγής νοοτροπίας και πρέπει να γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της διδασκαλίας και της καθημερινής τους εκπαίδευσης.

Η ένταξη στη διδακτέα ύλη της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, μαθήματος βασικών αρχών συμπεριφοράς, ευαισθητοποίησης και κυρίως γνώσης των αναγκών, των συναισθημάτων, και του λόγου ύπαρξης των έμβιων όντων, θα αποβεί σωτήρια για την πάταξη των νοσηρών φαινομένων κακοποίησης ζώων συντροφιάς.

Με βάσει τα παραπάνω,

ΕΡΩΤΑΤΑΙ η κα. Υπουργός
Προτίθεστε να εξετάσετε την ένταξη ανάλογου μαθήματος ή διδακτικού προγράμματος στην διδακτέα ύλη της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης;

H Ερωτώσα Βουλευτής

Χριστίνα Αλεξοπούλου