Πρακτική, δυναμική, υπέρμαχος της προσπάθειας, παλεύει για τον τόπο της, καταφέρνοντας να ανταπεξέρχεται στις απαιτήσεις πολιτικής και οικογένειας. Η Βουλευτής ΝΔ Αχαΐας Χριστίνα Αλεξοπούλου ξεδιπλώνει πτυχές της προσωπικότητάς της από τα μικράτα της έως σήμερα
Μνήμες συνδεδεμένες με τα παιδικά σας χρόνια;
Οικογένεια, σχολείο, ταξίδια.
Ήμουν ένα χαρούμενο παιδί, που όμως δεν έπαιζε ποτέ με παιχνίδια. Είχα κάποια μόνο στολισμένα και δεν ήθελα να μου τα πειράζει η μικρή μου αδερφή η Δήμητρα.
Οι Κυριακές είχαν πάντα φαγητό με όλη την οικογένεια, παππού, γιαγιά, θείους, ξαδέλφια. Όταν αυτό άλλαξε, μετά την πρόωρη απώλεια των παππούδων μας, τίποτα δεν ήταν το ίδιο.
Έχω πολλές όμορφες παιδικές αναμνήσεις από ταξίδια που κάναμε με τους γονείς μου. Μου άρεσε να γνωρίζω νέους ανθρώπους κάθε καλοκαίρι, που να μην έχουν καμία σχέση με αυτούς που συναναστρεφόμουν όλο τον χειμώνα της ρουτίνας μου.
Τα πρώτα έξι χρόνια της ζωής μου οι αναμνήσεις είναι από τα Καλάβρυτα, εκεί που μεγάλωσα λόγω της δουλειάς του πατέρα μου. Αγαπώ και θυμάμαι κάθε γωνιά όπου με τάιζε η μητέρα μου εκεί, βγάζοντάς με βόλτα, διότι αυτός ήταν ο μόνος τρόπος να βάλω κάτι στο στομάχι μου
Πότε αποφασίσατε ότι οι σπουδές πολιτικού μηχανικού ήταν για εσάς;
Μάλλον από την ημέρα που γεννήθηκα, με μια παρένθεση μόνο στην Τετάρτη Δημοτικού, που σκέφτηκα ότι θέλω να γίνω στρατιωτικός. Θαύμαζα τον πατέρα μου, που ασκούσε το τεχνικό επάγγελμα και ήθελα να του μοιάσω. Μου έλειπε που δούλευε πολλές ώρες, αλλά ταυτόχρονα σκεφτόμουν ότι ήθελα να κάνω ακριβώς το ίδιο κι εγώ στη δική μου ζωή. Έτσι κι έγινε. Με πολλές ώρες διαβάσματος, ξενύχτια και θυσίες, πήρα το Δίπλωμα του Πολιτικού Μηχανικού από το Πανεπιστήμιο Πατρών.
Η επαγγελματική σας πορεία ως πολιτικός μηχανικός πώς σας διαμόρφωσε;
Το επάγγελμα κάθε ανθρώπου αδιαμφισβήτητα διαμορφώνει και τον χαρακτήρα του. Ως μηχανικός, ως πρακτικός δηλαδή άνθρωπος και όχι ως θεωρητικός, διαμορφώνεις μια νοοτροπία που λέει, πως κάθε πρόβλημα, όσο πολύπλοκο κι αν φαντάζει, έχει τη λύση του. Ψάχνω πάντοτε να τη βρω, όσο δύσκολη κι αν είναι. Δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει μόνο δεν προσπάθησα.
Με την πολιτική πότε άρχισε το φλερτ; Τι σας συνάρπασε και συναρπάζει;
Φλερτ, όπως το είπατε. Έρωτας ίσως, με την πρώτη ματιά, όταν άκουγα μεγαλύτερους από εμένα συμμαθητές του δεκαπενταμελούς, να επιχειρηματολογούν και να βγάζουν λόγους από το μπαλκόνι του 7ου Γυμνασίου και Λυκείου Πατρών, να διεκδικούν και να κερδίζουν.
Η πολιτική για εμένα είναι κοινωνική υπηρεσία και με συναρπάζει το να μπορώ να βοηθάω τον τόπο μου. Θέλω κάθε στιγμή να είμαι χρήσιμη και αποτελεσματική και να μπορώ να δίνω λύσεις σε θέματα που έχουν οι συνάθρωποί μου.
Γεννηθήκατε, μεγαλώσατε, σπουδάσατε, ζείτε στην Πάτρα, συμμετείχατε ενεργά στην τοπική αυτοδιοίκηση. Τι σημαίνει η πόλη για εσάς;
Δεν έχω φύγει ούτε μια μέρα από την Αχαΐα. Είναι όλη μου η ζωή εδώ, και δεν φαντάζομαι ότι θα μπορούσα να ζήσω κάπου αλλού. Είμαστε ένας ευλογημένος τόπος, αλλά πολύ αδικημένος από επιλογές τοπικών αρχόντων που έχουν γίνει και γίνονται ακόμα.
Αξίζουμε περισσότερα και προσπαθώ από όποιο θεσμικό ρόλο μου αναθέτουν οι συμπολίτες μας, να κάνω ό,τι μπορώ για να συνεισφέρω σε αυτή την ατελείωτη προσπάθεια.
Κοντά δύο χρόνια βουλευτής Αχαΐας με τη ΝΔ. Πώς τα καταφέρνετε με τις βουλευτικές και οικογενειακές σας υποχρεώσεις; Πώς είστε, αλήθεια, ως μαμά;
Τα καταφέρνω όπως κάθε εργαζόμενη μητέρα. Δεν δέχομαι ότι υπάρχει δίλημμα για μια γυναίκα, ανάμεσα σε οικογένεια και επάγγελμα. Μπορούμε να ανταπεξέλθουμε και στα δύο, θυσιάζοντας ίσως οτιδήποτε έχει να κάνει με προσωπικό χρόνο. Είναι όμως επιλογή και την υπηρετώ εικοσιτέσσερεις ώρες το εικοσιτετράωρο.
Ως μαμά ίσως θα έπρεπε να ρωτήσετε την κόρη μου πώς είμαι. Είναι μόλις τεσσάρων ετών και θέλει να κάνει ό,τι κάνω. Θέλει να φοράει συνέχεια τα τακούνια μου.
Πάντως νομίζω ότι δεν θα έχει πολλά παράπονα από εμένα όταν μεγαλώσει, γιατί αυτό μου δείχνει, ή τουλάχιστον αυτό ελπίζω.
Κινείστε από πολύ νεαρή ηλικία σε ιδιαίτερα απαιτητικούς χώρους – επιχειρηματικό και πολιτικό. Ποια τα «όπλα» σας στα ζόρικα; Βρεθήκατε ποτέ στο σημείο να πείτε «τα παρατάω»;
Εργάζομαι από τα φοιτητικά μου χρόνια σε εργοτάξια. Η δουλειά στο εργοτάξιο πράγματι είναι σκληρή και λόγο ωραρίου και λόγω συνθηκών. Ποτέ όμως δεν θα την άλλαζα αυτή τη διαδρομή.
Ζόρικα συνάντησα αρκετές φορές. Το επιχειρείν, ειδικά την τελευταία δεκαετία, ήταν συχνά ένας Γολγοθάς. Και λύγισα και αγχώθηκα και κουράστηκα πολύ. Δεν σκέφτηκα όμως ούτε μια στιγμή να τα παρατήσω. Πείσμωνα περισσότερο και σκεφτόμουν το κλισέ “ό,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό”.
Στην πολιτική, που όπως σας είπα την βλέπω ως κοινωνική προσφορά, έχω αποφασίσει πεισματικά, να μην με επηρεάζει το κακό της κομμάτι, που έχει να κάνει με τις ανθρώπινες αδυναμίες όσων ασχολούμαστε. Ξεπερνάω εύκολα το σκληρό της πρόσωπο, χωρίς να σας λέω ότι κάποιες φορές δεν απογοητεύομαι ή δεν στενοχωριέμαι. Όμως συνεχίζω, διότι ο τόπος μας με θέλει δυνατή και δυναμική για να μπορέσω να καταφέρω στόχους και επιθυμίες.
Στόχοι-όνειρά σας;
‘Όνειρό μου είναι να φτιάξουμε μια κοινωνία για τα παιδιά μας, καλύτερη από αυτή που παραδόθηκε σε εμάς. Δεν θέλω η Πηνελόπη μου και τα παιδάκια όλου του κόσμου να βιώσουν δύσκολες καταστάσεις, επειδή εμείς δεν δουλέψαμε σκληρά και μεθοδικά για να τις αποτρέψουμε.
Γι αυτό και καθημερινά θέτω στόχους, μικρότερους ή μεγαλύτερους, για να μην αφήσω καμία μέρα της ζωής μου αναξιοποίητη. Άλλους τους πετυχαίνω και άλλους όχι, μα σημασία έχει η προσπάθεια. Άλλωστε από τις αποτυχίες μας μαθαίνουμε ακόμα πιο πολλά, βελτιωνόμαστε και βγαίνουμε πάντα δυνατότεροι.